رویکردهای نظری و تاریخی عزاداری امام حسین

رویکردهای نظری و تاریخی عزاداری امام حسین

دسته بندی	فقه و حقوق اسلامی
بازدید ها	3
فرمت فایل	doc
حجم فایل	83 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	74

فروشنده فایل

کد کاربری 543

تمام فایل ها

مقدمه :

تاریخچه :

عزاداری در زمان بنی عباس و مغول

عزاداری در دوران اخیر

1 - دقت تاریخى

2 - تاریخ تحلیلى

3 - اهداف امام حسین(ع)

4 - توام شدن روضه با سیاست

5 - تشکیل هیاتها

نقش عزادارى

آفات عزاداری امام حسین(ع)

1 - فقدان معرفت و آگاهی

2 - تبدیل شدن عمل به عادت

3 - تحریف ها، بدعت ها و روش های ناپسند

مبانی نظری عزاداران

1 - عزاداری از نگاه عقل

2 - عزاداری از دیدگاه قرآن و سنت

3 - عزاداری امام حسین (ع) در روایات شیعی

4 - عزاداری در نگاه اهل سنت

آسیب شناسی مراسم عزاداری امام حسین (ع)

نکاتی چند در شناخت عزاداری در ایران

چگونگی تحول ابژه های عزاداری

مناسک عزاداری و دین عامه

حماسه کربلا، بزرگترین و دلخراش ترین واقعه تاریخ است که پس از 1400 سال هنوز هم زنده مانده و پس از چهارده قرن به یاد آن واقعه اشکها ریخته می شود و ناله و فریاد به پا است. در این مقاله قصد داریم که سیر تاریخی عزاداری شهدای کربلا را مورد بررسی قرار دهیم.

مراسم عزادارى امام حسین(ع) نخستین بار در روز یازدهم محرم سال 61 هجرى در کنار اجساد مطهر شهیدان توسط اهل بیت‏ علیه السلام برگزار گردید.

پس از آن هنگام ورود کاروان اسیران به کوفه، امام زین‏العابدین و حضرت زینب و ام‏ کلثوم علیهم السلام براى مردم کوفه که براى تماشا آمده بودند، سخنرانى کردند. در پى این سخنرانیها صداى ضجه و گریه از خانه‏ها و مردم کوفه بلند شد. که به نوعی عزاداری برای شهدا و افشاگری امویان بود.

پس از ورود کاروان اسراء به شام و خطابه خوانی امام سجاد(ع) در شام، یزید به اهل بیت امام حسین اجازه داد که عزادارى کنند و اهل ‏بیت ‏به مدت سه روز به طور رسمى در شام عزادارى کردند. در پى آن خطابه و این عزاداریها، انقلاب بزرگ فکرى در شام پدید آمد و اکثر قریب به اتفاق مردم نسبت ‏به دستگاه حاکمه بدبین شدند.

عزاداری بعدی در مدینه برپا شد. پس از ورود اهل بیت به مدینه عزاى عمومى بر پا گردید و تمامى مردم مدینه ناله و ضجه کردند. پس از آن حلقه‏هاى عزادارى توسط اشخاص و افراد سرشناس بر پا شد. از جمله کسانى که درمدینه‏ مجلس‏عزادارى بر پا کرد، حضرت زینب سلام الله علیها بود. این عزادارى مدینه را در آستانه انفجار و حرکت عمومى قرار داد و عمر بن سعد جریان را به یزید گزارش داد و اعلام کرد که " تحقیقا وجود زینب کبری(س) در مدینه اندیشه‏ها را تحریک مى‏کند، زیرا او سخنور و دانا و باهوش است. خود و کسانى که با او همراهى مى‏کنند، در نظر دارند براى خونخواهى حسین قیام کنند." تا این که حضرت زینب به شام یا مصر تبعید و رحلت فرمود.

رویکردهای نظری و تاریخی عزاداری امام حسین